GOD, DIEN MORGEN AAN DE GRENS

God, dien morgen aan de grens!
Het eerste licht viel op de baan.
Wij moesten van elkander gaan.
* Ik was de droefste, droefste mensch.

Nooit voelde ik u zoo ver, zoo na.
Wij keerden, scheidend, telkens om.
De lippen spraken: ga nu, ga.
De blikken zeiden: kom, ach kom.

Laas, dat een man moet moedig zijn!
Ik kuste uw mond, ik kuste uw hand
en liet mijn leven en mijn land
dat wegzonk in den zonneschijn.

variante:
* Een laatste ster bleef als een wensch.



Uit Rialiederen, Vijfde Boek nr. 255, handschrift van René De Clercq.