O LIEVE, DIE IK STEEDS MIJN VROUW MAG NOEMEN

O Lieve, die ik steeds mijn Vrouw mag noemen, 
schouw blij in blauw gewelf: 
nog bloeit de zon in harten en in bloemen 
en in haar eeuwig zelf.

Nog bloeit de zon en zingt van groote dagen 
en jaren om ons heen.
Hoe wij te zamen vreugd en leed gedragen, 
weet zij, de hooge, alleen.

En zij blijft sterken, mocht het al begeven 
wat menschelijk en aardsch; 
verheffend onze levens tot haar leven 
in liefde hemelwaarts.



64 Nagelaten Gedichten, Amsterdam (G. Van Soest) 1937, 95 p.